Γιάννης Γιαννιώτας: «Στην Ελλάδα, δεν ξέρουν τι σημαίνει Φορτούνα»

 

Εκλεκτό μέλος της next generation του ελληνικού ποδοσφαίρου, πήρε ευρωπαϊκή προαγωγή το φετινό καλοκαίρι. Μπορεί η Φορτούνα να συμμετέχει τη φετινή σεζόν στη Τσβάιτε Λίγκα και όχι στο… εξάστερο πρωτάθλημα της Μπουντεσλίγκα, ωστόσο, ο Γιάννης Γιαννιώτας μιλώντας αποκλειστικά στο Marca – SL, αποθεώνει τη νέα του στέγη, το Ντίσελντορφ και τις συνθήκες λειτουργίας στην ομάδα σύμβολο της πόλης.

Φυσικά, από το «μενού» της συνέντευξης με τον 20χρονο διεθνή μεσοεπιθετικό - τον οποίο «συλλάβαμε» στο ξενοδοχείο της Εθνικής Ελπίδων λίγες ώρες πριν από τον αγώνα με την Μάλτα – δεν θα μπορούσε να απουσιάζει ο Αρης, το ελληνικό πρωτάθλημα και οι εντυπωσιακές Γερμανίδες! 

Ποιες είναι οι πρώτες εντυπώσεις από τη Φορτούνα και και την υποδοχή που σου επιφυλάχθηκε στο Ντίσελντορφ;

«Στη Γερμανία έχουν έναν ξεχωριστό τρόπο υποδοχής. Θυμάμαι όταν πρωτοπήγα, πέτυχα την ομάδα την ώρα του βραδινού γεύματος. 

Αφού με καλωσόρισε ο προπονητής, ο τεχνικός διευθυντής και ο αρχηγός, εν συνεχεία, χαιρέτησα έναν – έναν όλους τους νέους μου συμπαίκτες. Μερικοί φρόντισαν να με… ψαρώσουν. Αυτοί όμως που το έκαναν, διαπίστωσα στην πορεία πως ήταν οι καλύτεροι πλακατζήδες.

Μάλιστα έτυχε τις πρώτες μου ημέρες στη Γερμανία, να΄χουν τη γιορτή της οικογένειας. Τότε λοιπόν, όλοι μου έλεγαν…  “καλώς ήρθε στο Ντίσελντορφ, σου ευχόμαστε να περάσεις ωραία και ότι το καλύτερο με την ομάδα μας”.

Ολοι λοιπόν με αντιμετώπισαν με τον καλύτερο τρόπο, χωρίς να με ξέρουν, χωρίς να με γνωρίζουν και χωρίς να έχω την πλούσια καριέρα άλλων παικτών. Με υποδέχτηκαν τόσο ζεστά, που πραγματικά θέλω και θα προσπαθήσω με όλες μου τις δυνάμεις να τους το ανταποδώσω».

Πώς είναι οι συνθήκες λειτουργίας στην ομάδα από πλευράς εγκαταστάσεων;

«Οταν πηγαίνεις στο προπονητικό κέντρο και βλέπεις έξι γήπεδα… χαλιά και το ένα από αυτό πλαστικό, επειδή σου λένε όταν έχει κρύο να πηγαίνεις εκεί για να μην είναι σκληρό το χορτάρι, τότε καταλαβαίνεις πολλά.

Οταν μπήκα και είδα το γήπεδο («ESPRIT arena») που κάποιοι στην Ελλάδα λένε πως η Φορτούνα αγωνίζεται στη δεύτερη κατηγορία και γελάνε, έμεινα με το στόμα ανοιχτό.

Η Φορτούνα διαθέτει γήπεδο κόσμημα που κλείνει, χωρητικότητας 55.000 θεατών και 33-35 χιλιάδες διαρκείας. Σε κάθε ματς έχουμε μέσο όρο 42 χιλιάδες κόσμο. Τα κουβεντιάζουμε αυτά με τον Στέλιο τον Μαλεζά και λέμε πως στην Ελλάδα δεν ξέρουν τι σημαίνει Φορτούνα. 

Κάπου διάβασα μάλιστα ότι την περασμένη σεζόν, ήταν δέκατη στα εισιτήρια στον κόσμο».

Πόσο συνέβαλε η παρουσία του Στέλιου Μαλεζά στην γρηγορότερη προσαρμογή σου;   

«Γνωρίζοντας πως υπάρχει Ελληνας παίκτης στην ομάδα, έλεγα πως θα είναι πιο εύκολο για μένα να προσαρμοστώ. Αλλά όταν πήγα στο Ντίσελντορφ, ο Στέλιος ήταν τραυματίας και δεν συμμετείχε ούτε στην προετοιμασία, ούτε στα φιλικά.

Ηρθε πριν δέκα ημέρες, όταν είχα πλέον εγκλιματιστεί. Από την πρώτη στιγμή πάντως, μου μετέφερε πως ότι χρειαστώ θα είναι δίπλα μου.

Με σύστησε σε δύο Ελληνες του Ντίσελντορφ, τον κύριο Στέλιο και τον κύριο Χρήστο, οι οποίοι με βοήθησαν σε τεράστιο βαθμό στα πρώτα μου βήματα κάνοντας πιο εύκολη την προσαρμογή μου και τους ευχαριστώ πάρα πολύ γι΄αυτό».

«Δεν θα δεις άνθρωπο να τρέχει

 και να περπατάει γρήγορα στο Ντίσελντορφ»

Πώς είναι οι ρυθμοί της ζωής στην πόλη του Ντίσελντορφ;

«Δεν θα δεις άνθρωπο να τρέχει ποτέ, δεν θα δεις άνθρωπο να περπατάει γρήγορα. Ενα άλλο πράγμα που μου έχει κάνει τρομακτική εντύπωση τις πρώτες ημέρες, είναι η τήρηση του Κ.Ο.Κ.(κώδικας οδικής κυκλοφορίας) με θρησκευτική ευλάβεια.

Τις πρώτες ημέρες που είχα να τακτοποιήσω πολλές δουλειές έπειτα από την μόνιμη εγκατάστασή, ένα βράδυ γύρισα αργά, μετά τις δέκα, στο σπίτι μου.

Σε μια διασταύρωση πέτυχα έναν τύπο στο πεζοδρόμιο που ενώ δεν περνούσε εκείνη τη ώρα κανένα αυτοκίνητο από το δρόμο, περίμενε υπομονετικά να ανάψει το πράσινο ανθρωπάκι για να περάσει απέναντι. Ελεγα από μέσα μου “τι κάνει είναι τρελός…;”.

Συνηθίζοντας όμως στους ρυθμούς της πόλης, τώρα πλέον το ίδιο κάνω και εγώ. Αν δεν το κάνεις, σε δείχνουν και γελούν μαζί σου».

Με τα γερμανικά πως τα πηγαίνεις; Υπάρχουν μεταφραστές ή ξεκίνησες ιδιαίτερα μαθήματα εκμάθησης της γλώσσας;

«Κάνω μαθήματα. Μου έχουν βάλει μια εξαιρετική καθηγήτρια, που ενώ εγώ γενικότερα ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τα διαβάσματα και με το ζόρι περνούσα τις τάξεις, έχω ήδη φτάσει σε ένα επίπεδο να καταλαβαίνω και να αρχίζω να μιλάω, χωρίς πάντως τη δική τους προφορά.

Μερικές φορές παρεξηγούμαι με αυτά που λέω, κάτι όμως που είναι απολύτως φυσιολογικό. Οι άνθρωποι της Φορτούνα χαίρονται που αρχίζω να μιλάω την γλώσσα τους. Οπως εμένα μου αρέσει όταν ένας ξένος παίκτης έρχεται στην Ελλάδα  και μαθαίνει τη δική μας γλώσσα, έτσι και αυτοί νιώθουν το ίδιο για μένα».

Ποιες είναι οι αντιδράσεις των οπαδών της ομάδας μετά από τις νίκες και τις ήττες και περισσότερο βέβαια στα στραβά αποτελέσματα;

«Πρέπει να σου πω ότι σε κάθε αγώνα της Φορτούνα στήνεται ένα πανηγύρι στο Ντίσελντορφ. Ο κόσμος μαζεύεται στην παλιά πόλη και από εκεί με τραμ και όχι αυτοκίνητα, πηγαίνουν όλοι μαζί στο γήπεδο. 

Συνεπώς δεν δημιουργείται κανένα απολύτως κυκλοφοριακό πρόβλημα και δεν υπάρχει κανένα άγχος για το πάρκινγκ.

Μετά από ήττα στην έδρα μας, όλο το γήπεδο μας χειροκρότησε στο τέλος σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Ενα άλλο χαρακτηριστικό στιγμιότυπο συνέβη στο Μπίλεφελντ. 

Παρά την ήττα μας με 4-2, οι οπαδοί που μας περίμεναν έξω από τα αποδυτήρια, μας έπαιρναν αγκαλιά και φώναζαν… “Φορτούνα- Φορτούνα”. Πράγματα και καταστάσεις που δεν βλέπεις στην Ελλάδα».

«Το Ντίσελντορφ ζει για τη Φορτούνα»

Με ποιον στόχο οδηγήθηκε η Φορτούνα στην αφετηρία της φετινής σεζόν;

«Στόχος μας είναι η άνοδος και η επιστροφή στη Μπουντσελίγκα. Δεν άξιζε στην ομάδα ο περυσινός υποβιβασμός. Το Ντίσελντορφ είναι μία πόλη 800 χιλιάδων κατοίκων, που ζουν για την Φορτούνα. Δεν υπάρχει άλλη ομάδα. 

Ο κόσμος κάνει τατουάζ το σήμα στο σώμα του και την υποστηρίζει με πάθος, χωρίς να φτάνει σε ακρότητες».

Το παιχνίδι με την Κολωνία εμπεριέχει το χαρακτήρα του ντέρμπι. Αλήθεια, εσύ πως έζησες τη συγκεκριμένη εμπειρία…; 

«Οταν πήγα στην ομάδα μου είπαν ότι το παιχνίδι με την Κολωνία είναι για τη Φορτούνα όπως το Αρης – ΠΑΟΚ ή το Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός. Εκείνη την ημέρα είχε στο γήπεδο 55.000 θεατές. 50.000 οπαδούς της Κολωνίας και 5.000 δικούς μας.

Φτάνοντας έξω από το γήπεδο με το πούλμαν, είδα τους οπαδούς και των δύο ομάδων να κατευθύνονται όλοι μαζί στο γήπεδο. Το πούλμαν πέρασε ανάμεσά τους και κανένας δεν έβρισε, κανένας δεν το χτύπησε. 

Πήρα επί τόπου τηλέφωνο τον Μαλεζά και του λεω δεν το πιστεύω αυτό που ζω και μου λέει εγώ τα έζησα πέρυσι».

«Οποιοσδήποτε παίκτης

της Τσβάιτε Λίγκα θα

κάνει… παπάδες στην Ελλάδα»

Πόσο μεγάλες είναι οι αγωνιστικές διαφορές μεταξύ της Τσβάιτε Λίγκα και της ελληνικής Super League; 

«Οποιοσδήποτε ποδοσφαιριστής της Τσβάιτε Λίγκα έρθει στην Ελλάδα, θεωρώ και ας μου επιτραπεί η έκφραση πως θα κάνει παπάδες. 

Στην Φορτούνα υπάρχουν παίκτες που με κλειστά μάτια θα έπαιζαν σε οποιαδήποτε ελληνική ομάδα και θα έκαναν τη διαφορά. 

Υπάρχει μεγάλη ποιότητα στη Τσβάιτε Λίγκα και παίκτες σπουδαίας κλάσης».

Βλέπεις τη συνεργασία σου με την Φορτούνα ως ένα σκαλοπάτι για τη μελλοντική μεταγραφή σε μεγαλύτερη γερμανική ομάδα;

«Αυτή τη στιγμή δεν το σκέφτομαι καθόλου. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι πως θα καθιερωθώ στη Φορτούνα που είναι μια τεράστια ομάδα. Αν δεν το νιώσεις, δεν το ζήσεις από κοντά, δεν μπορείς να το καταλάβεις.

Ο πρωταθλητής και κυπελλούχος Ολυμπιακός θεωρείται από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Ελλάδα και μαζεύει στο Καραϊσκάκη κατά μέσο όρο 15-20 χιλιάδες κόσμο. Και όλα αυτά, σε μια πόλη έξι εκατομμυρίων κατοίκων.

Η Φορτούνα που παίζει στη δεύτερη κατηγορία συγκεντρώνει 42 χιλιάδες κόσμο και παίζει σε μια πόλη 800.000 κατοίκων. Από κει και πέρα, όλοι οι ποδοσφαιριστές έχουν όνειρα και φιλοδοξίες. Το ίδιο και εγώ, αλλά ακόμη και αν παραμείνω 10-15 χρόνια στη Φορτούνα, πίστεψε με δεν με χαλάει καθόλου»

«Ο Κάκος θα μπορούσε να

σφυρίζει στη Μπουντεσλίγκα»

Οι διαιτητές «φαλτσάρουν» καθόλου στα παιχνίδια ή αυτό συμβαίνει μονάχα στην Ελλάδα;

«Σίγουρα κάνουν λάθη, αλλά ποτέ δεν θα ασχοληθούν μαζί τους οι ομάδες και δεν παίζουν ανακοινώσεις περί αλλοίωσης αποτελέσματος και όλα τα συναφή. Καταλαβαίνεις ποτέ ένα λάθος είναι ανθρώπινο και πότε σκόπιμο.

Μην υποτιμούμε όμως τους Ελληνες διαιτητές. Για παράδειγμα ο Κάκος, θεωρώ ότι θα μπορούσε να σφυρίξει άνετα στη Μπουντεσλίγκα. Παντού υπάρχουν καλοί και κακοί διαιτητές».

Σε ποιο βαθμό θεωρείς πως θα σε βοηθήσει στην εξέλιξή σου ως ποδοσφαιριστής, η θητεία σου στη Φορτούνα;

«Θα με βοηθήσει τόσο αγωνιστικά όσο και στην συμπεριφορά μου ως άνθρωπος. Τώρα πλέον πηγαίνω στην προπόνηση χωρίς να σκέφτομαι γιατί να μην παίζω εγώ βασικός και να παίζει κάποιος άλλος. Στη Φορτούνα παίζει όποιος είναι καλύτερος και το δείχνει στις προπονήσεις, ανεξαρτήτως ονόματος και συμβολαίων.

Αν την Κυριακή βάλεις τρία γκολ και στην προπόνηση και τις επόμενες ημέρες δεν είσαι αυτός που πρέπει στην προπόνηση, τότε θα παίξει κάποιος άλλος στην θέση σου στον επόμενο αγώνα. Κάθε μέρα πρέπει να αποδεικνύεις ότι αξίζεις».

«Βλέπω το τέρμα σαν… πολυκατοικία»

Τι συναισθήματα σου γέννησε το παρθενικό γκολ παρά την ήττα(4-2) από την Αρμίνια;

 «Το χάρηκα πάρα πολύ, γιατί την 1^η αγωνιστική αν και κερδίσαμε την Κότμπους, εγώ έχασα ένα γκολ που δεν χάνεται. Τις επόμενες ημέρες ζήτησα από τον προπονητή να κάνουμε περισσότερα τελειώματα.

Και ενώ στην αρχή έβλεπα μικρό το τέρμα τώρα το βλέπω σαν πολυκατοικία. Είναι λογικό να συμβαίνει αυτό, όταν κάνεις τριάντα τελειώματα σε κάθε προπόνηση».

Σε ποια θέση σε χρησιμοποιεί ο προπονητής και προσωπικά που σου αρέσει να αγωνίζεσαι;

«Συνήθως με χρησιμοποιεί εναλλάξ στα δύο φτερά, δεξιά και αριστερά, κάτι που μου αρέσει και με κάνει να αισθάνομαι ελεύθερος. Δεν υπάρχει περίπτωση να με βάλει σέντερ φορ, όπως συνέβαινε στον Αρη.

Πόσω μάλλον στη Γερμανία όπου οι στόπερ είναι… ντουλάπες, ρίχνουν πολύ ξύλο και για να πάρεις φάουλ πρέπει να ματώσεις. Με προετοιμάζουν και για “δεκάρι” στις προπονήσεις, χωρίς να με έχουν πάντως χρησιμοποιήσει ακόμη στη συγκεκριμένη θέση».

«Ονειρο ζωής  η Γερμανία…»

Τελικά η Τσβάιτε Λίγκα ταιριάζει με το στυλ παιχνιδιού σου;

«Ηταν όνειρο ζωής για μένα η μεταγραφή μου σε γερμανική ομάδα και είμαι πολύ χαρούμενος που κατάφερα να το εκπληρώσω. Η Μπουντεσλίγκα είναι κατά την προσωπική μου άποψη το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. Σε οργάνωση σε ποιότητα, στα πάντα.

Δεν θα ακούσεις ποτέ έναν ποδοσφαιριστή που παίζει εδώ να είναι δυσαρεστημένος από την ομάδα. Μόνο η ομάδα μπορεί να είναι δυσαρεστημένη από τον ποδοσφαιριστή.

Στην Ιταλία που υπάρχει ένα εξίσου κορυφαίο πρωτάθλημα, ακούμε κατά καιρούς για στημένα παιχνίδια, στην Ισπανία για ομάδες που δεν πληρώνουν. 

Στη Γερμανία δεν ακούς ποτέ, τίποτα αρνητικό. Είναι το πρωτάθλημα που συγκινεί κάθε ποδοσφαιριστή στον πλανήτη».

Σε ποιους τομείς του παιχνιδιού κρίνεις πως παρουσιάζεις αδυναμίες και χρήζεις βελτίωσης;

«Θέλω να δυναμώσω ακόμη περισσότερο. Να βελτιώσω κι άλλο την ταχύτητα μου και να παίζω ακόμη πιο γρήγορα. Το παραπάνω κοντρόλ χάνεται στη Γερμανία.

Ο αντίπαλος έρχεται τόσο γρήγορα και με τέτοια φόρα που σου παίρνει την μπάλα χωρίς να το καταλάβεις. Το καλό όμως είναι ότι ακόμη και αν χάσεις την μπάλα, δεν σε αποδοκιμάζουν. 

Αντίθετα, αν χάσεις την μπάλα και σταματήσεις, τότε σε κράζουν. Αν την χάσεις και κυνηγάς να την πάρεις, σε χειροκροτούν κιόλας».

«Απίστευτος ο υποβιβασμός 

της  ΑΕΚ για τους Γερμανούς…»

Παρακολουθείς τους φετινούς αγώνες του ελληνικού πρωταθλήματος;

«Φυσικά. Στην Ελλάδα αγωνίζονται πολλοί φίλοι μου, συμπαίκτες μου στην Εθνική Ελπίδων και φυσικά οι κολλητοί μου στον Αρη που είναι η ομάδα που με ανέδειξε.

Θέλω και μου αρέσει να βλέπω την πορεία τους. Θεωρώ ότι το φετινό πρωτάθλημα είναι πιο ανταγωνιστικό. Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ θα μονομαχήσουν τον τίτλο, αν και για μένα η πλάστιγγα γέρνει υπέρ του Ολυμπιακού λόγω πληρότητας έμψυχου υλικού.

Είναι κρίμα πάντως που ο Παναθηναϊκός διανύει περίοδο κάμψης και η ΑΕΚ βρίσκεται στη Γ΄Εθνική. Οταν τους έλεγα στη Γερμανία πως η ΑΕΚ έπεσε για χρέη στη τρίτη κατηγορία δεν το πιστεύανε και γελάγανε.

Είναι σαν τους λες πως το ίδιο θα συμβεί και στη Γερμανία για παράδειγμα με την Ντόρτμουντ. Εύχομαι σε λίγα χρόνια το πρωτάθλημα να είναι ακόμη πιο ανταγωνιστικό και ομάδες όπως ο ΠΑΣ Γιάννινα και ο Ατρόμητος για την εξέλιξη του οποίου πραγματικά χαίρομαι, να΄ναι σε θέση να διεκδικούν τίτλους»

«Τέρμα αγχωμένοι οι παίκτες του Αρη…»

Η εκκίνηση του Αρη στη φετινή κούρσα δεν ήταν η αναμενόμενη . Ποια είναι η εκτίμησή σου για τη συνέχεια;

«Πραγματικά δεν ξεκίνησε καλά και αυτό είναι κάτι που με στεναχωρεί πάρα πολύ. Καταλαβαίνω απόλυτα τους παίκτες. Τα ίδια πέρασα και εγώ πέρυσι σε μικρότερο βαθμό. Θεωρώ ότι αδικούν τους εαυτούς τους, είναι τέρμα αγχωμένοι με αποτέλεσμα να παθαίνουν κράμπες στο 60΄από άγχος και όχι από κούραση.

Ο Αρης είναι τεράστια ομάδα και ο κόσμος έχει απαιτήσεις. Πριν από λίγα χρόνια κέρδιζε την Ατλέτικο Μαδρίτης και τώρα δεν μπορεί να πάρει βαθμό στο ελληνικό πρωτάθλημα κάτι που κακοφαίνεται στον κόσμο.

Ο οπαδός όμως δεν ξέρει τα προβλήματα που υπάρχουν μέσα στην ομάδα. Δεν ξέρει αν εσύ είσαι απλήρωτος και τι εφόδια έχεις ή δεν έχεις για να παίξεις ποδόσφαιρο.

Εκτιμώ πως τις επόμενες αγωνιστικές η ομάδα θα στρώσει, διότι διαθέτει καλό υλικό. Μαθαίνω πως η νέα διοίκηση κάνει καλά πράγματα και υπάρχει μια καλύτερη ροή πληρωμών. Στα πόδια των παικτών, είναι να αντιστρέψουν το κλίμα»

Να υποθέσω ότι η περυσινή χρονιά έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη σου;

«Δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Ξεκίνησε σαν όνειρο και εξελίχθηκε σε εφιάλτη. Πολλά βράδια δεν μπορούσα να κοιμηθώ από το άγχος. 

Ηταν απογοητευτικό για μένα να έχω μεγαλώσει στον Αρη και να ακούω σε κάποια παιχνίδια τις αποδοκιμασίες της εξέδρας. Οκ, έκανα λάθη, αλλά όποτε έμπαινα στο γήπεδο έδινα πάντα το 100%».

«Πληρωμές στις 27 του μηνός...»

Ηταν μονόδρομος η αποχώρησή σου από τον Αρη και η μεταγραφή στη Φορτούνα; 

«Το έκανε για την καριέρα μου και την εξασφάλιση της οικογένειας μου, προκειμένου να μην ζει στην οικονομική αβεβαιότητα. Να μην παίρνεις πέντε χιλιάδες σήμερα και να μην ξέρεις πότε και αν θα ξαναπληρωθείς μέχρι το καλοκαίρι.

Στη Φορτούνα τα χρήματα είναι στο λογαριασμό σου από τις 27 του μηνός. Δεν αγχώνεσαι πως θα πληρώσεις το σπίτι το αυτοκίνητο. Αφοσιώνεσαι αποκλειστικά και μόνο στη δουλειά σου».

Επειδή γράφτηκαν και κυκλοφόρησαν πολλά, υπήρξε «ζεστό» και όχι φιλολογικό ενδιαφέρον άλλων ελληνικών ομάδων;   

«Από την πρώτη στιγμή είχα θέσει ως προτεραιότητα στους εκπροσώπους μου Πολ Κουτσολιάκο και Μάκη Μίχα, την μεταγραφή μου στο εξωτερικό».

Υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού, η ιδέα της μελλοντικής επιστροφής στον Αρη;

«Είναι ακόμη πολύ νωρίς για τέτοιες σκέψεις. Δεν θέλω να λέω μεγάλες κουβέντες. Στο ποδόσφαιρο κανείς δεν γνωρίζει τι του ξημερώνει. Επιθυμία μου είναι παραμείνω για 10-12 χρόνια στο εξωτερικό και μετά να γυρίσω στην Ελλάδα και γιατί όχι να μην γίνει αυτό για τον Αρη».

«Ονειρο η Εθνική και η Βραζιλία»

Σκέφτεσαι καθόλου τον εαυτό σου με τη φανέλα της Εθνικής Ανδρών στο Μουντιάλ της Βραζιλίας;

«Αποτελεί όνειρο κάθε ποδοσφαιριστή η συμμετοχή στην Εθνική Ανδρών της χώρας του. Κάθε φορά που αγωνίζομαι με το εθνόσημο στο στήθος αισθάνομαι πολύ χαρούμενος».

Αλήθεια πως κατάφερες να ξεφύγεις από τη μόδα των τατουάζ;

«Επειδή με τον πατέρα μου έχω ιδιαίτερη σχέση, όταν κάποια στιγμή του μετέφερα παλιότερα την σκέψη μου να κάνω ένα τατουάζ μου είπε. 

“Κάνε ότι θέλεις, εάν όμως θέλεις να ξεχωρίζεις από τους άλλους τότε μην κάνεις”. Ακολούθησα τη συμβουλή του και είμαι χαρούμενος που τελικά δεν έκανα έχοντας ξεπεράσει αυτή την τρέλα».

Πώς περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου στο Ντίσελντορφ;

«Στην Ελλάδα παρέμενα στο προπονητικό κέντρο 2,5 άντε 3 ώρες. Στη Γερμανία συμπληρώνω έξι και επτά ώρες, γευματίζοντας εκεί μέσα. Από κει και πέρα χαλαρώνω κάνοντας βόλτες στην πόλη, πηγαίνοντας για καφέ και φαγητό».

«Εντυπωσιακές οι Γερμανίδες»

Οι Γερμανίδες είναι το ίδιο όμορφες με τις Ελληνίδες ή υπάρχουν διαφορές;

«Απίστευτα όμορφες και εντυπωσιακές. Δίμετρες ψηλές μελαχρινές. Και δεν συμφωνώ με όσους υποστηρίζουν πως σαν τις Ελληνίδες δεν έχει».

Πώς αντιμετωπίζουν οι Γερμανοί τους Ελληνες, την ώρα που η οικονομική κρίση θερίζει τη χώρα μας και ζούμε με μνημόνια και δανεικά;

«Οκτώ στους δέκα λένε καλά λόγια. Θεωρούν ότι είμαστε εργατικοί και κάνουμε καλά τη δουλειά μας. Υπάρχει και η μειοψηφία που δεν μας βλέπει με καλό μάτι και δεν θέλει να μας βοηθήσει.

Στην πλειοψηφία τους όμως οι Γερμανοί επιβραβεύουν τους εργατικούς, τους συνεπείς και τους επαγγελματίες, ότι ζητάμε δηλαδή και εμείς από τους ξένους που έρχονται στη χώρα μας».