Το «Marca- SL» αναλύει το who is who του νέου «λοχαγού» του «Ιστορικού»... ξεσκονίζοντας το βιογραφικό του, μια παλιότερη συνέντευξη, αλλά κι ένα άκρως ενδιαφέρον status. Κυρίες και κύριοι ο Δημήτρης Τερεζόπουλος
Η προαγωγή στην πρώτη ομάδα του Πανιωνίου αποτελεί όχι μόνο αναγνώριση της δουλειάς του στα τμήματα υποδομών, αλλά κι ένα πρόωρο δώρο γενεθλίων δεδομένου πως στις 28 Μαίου θα γιορτάσει την σχετική επέτειο σβήνοντας 47 κεράκια στην τούρτα.
Εχοντας προϋπηρεσία σχεδόν σε όλα τα τμήματα των ακαδημιών του «Ιστορικού» και επιδεικνύοντας σπουδαίο έργο, ήγγικεν η ώρα να πάρει την μεγάλη ευκαιρία και να αποδείξει ότι εκτός από τους «μικρούς» μπορεί να τα καταφέρει καλά και με τους «μεγάλους».
Το «μεγάλοι» βεβαίως είναι σχετικό αφού την επόμενη σεζόν ο μέσος όρος ηλικίας των παικτών του «μνημονιακού» Πανιωνίου προβλέπεται ακόμη χαμηλότερος από φέτος, λόγω των γνωστών περιορισμών σε μεταγραφές - ανανεώσεις και της οικονομικής στενότητας.
Η προϋπηρεσία
Είναι κάτοχος του διπλώματος προπονητικής UEFA Pro κι έχει πάρει το βάπτισμα του πυρός στη Super League κοουτσάροντας τον Πανιώνιο στο εντός έδρας παιχνίδι με τον ΠΑΣ Γιάννινα τον περασμένο Φλεβάρη μετά την καρατόμηση του Παναγόπουλου και πριν τον ερχομό του Αναστόπουλου.
Εκτός από το ένα και μοναδικό «φεγγάρι» στη μεγάλη κατηγορία πέρασε για λίγα «φεγγάρια» (βλ. 4 παιχνίδια) και από την Κόρινθο μεσούσης της σεζόν 2012-13.
Ξεκίνησε την προπονητική καριέρα του στην ακαδημία του Πανιωνίου του 2002. Το πρώτο «παράσημο» στην προπονητική στολή,, ράφτηκε την σεζόν 2007-08 κατακτώντας την πρώτη θέση με την ομάδα Κ17.
Το καλοκαίρι του ΄12 επέστρεψε στον Πανιώνιο ως βοηθός του Δημήτρη Ελευθερόπουλου, ωστόσο αποχώρησε κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας για να επανέλθει στην πλατεία ένα χρόνο αργότερα.
Η φιλοσοφία του
Σερφάροντας στο Διαδίκτυο «πέσαμε» σε μια παλιότερη (Ιανουάριος 2013) συνέντευξή του στην ιστοσελίδα acadimies.gr, μέσω της οποίας δύναται να «σκιαγραφηθεί» σε μεγάλο βαθμό το προπονητικό προφίλ και η φιλοσοφία του.
Αναλυτικά:
Για την εικόνα που έχει σχηματίσει βλέποντας τα γεγονότα όντας το τελευταίο διάστημα έξω από το γήπεδο, τόνισε:
«Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια διανύει μια δύσκολη εποχή γεγονός που αντανακλάται και στο ποδόσφαιρο. Άλλωστε φαίνεται και από τις περισσότερες ομάδες που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν, διοικητικά, αγωνιστικά και οικονομικά.
Ο δικός μας χώρος, ο χώρος των προπονητών είναι πολύ δύσκολος, εξαιτίας των ελάχιστον θέσεων που υπάρχουν διαθέσιμες στις επαγγελματικές κατηγορίες.
Επίσης. είναι πολύ δύσκολο και μεγάλη υπόθεση να συνεργαστείς κάτω από "φυσιολογικές" συνθήκες και να μπορέσεις να υποστηρίξεις την δική σου φιλοσοφία και τεχνική, χωρίς να σε πιέζουν και να υποκινούν την δουλειά σου άλλα πρόσωπα».
Οσον αφορά στην επιλογή ξένων προπονητών αντί Ελλήνων, επεσήμανε:
«Σαφώς οι ξένοι προπονητές έχουν μεγαλύτερη εμπειρία από τους Έλληνες. Αυτό όμως δεν είναι πλέον δικαιολογία. Οι ελληνικές ομάδες δεν δίνουν την ευκαιρία σε Έλληνες προπονητές ώστε να αποκτήσουν εμπειρία.
Ένα καλό παράδειγμα για μένα προσωπικά είναι ο Γιάννης Χριστόπουλος. Είχα συνεργαστεί μαζί του στον Ολυμπιακό. Ο Χριστόπουλος με ζήλο και προσπάθεια έφτασε στον ΠΑΣ Γιάννινα ως προπονητής στην πρώτη ομάδα.
Δεν τον προώθησε κανείς, του έδειξαν εμπιστοσύνη και κατάφερε να αναδειχτεί. Οι περισσότεροι σύλλογοι έστρεψαν, λόγω οικονομικών συγκυριών, το βλέμμα στους Νέους και στα φυτώριά τους».
Για το αν είναι ένα έναυσμα για να αρχίσουν να αξιοποιούν τους νεαρούς παίκτες και μετά την κρίση ο πολυνίκης τεχνικός, υπογράμμισε:
«Σίγουρα η κρίση που έθεσε σε δύσκολη θέση πολλούς ποδοσφαιρικούς συλλόγους, έκανε καλό σε αρκετούς νεαρούς παίκτες. Επανδρώνοντας και την Εθνική ομάδα, μελλοντικά θα υπάρξει κάτι καλό απ’ όλο αυτό. Δεν μπορώ με σιγουριά να απαντήσω πως αυτό θα συνεχίσει και μετά από χρόνια δυστυχώς έχουμε άλλη νοοτροπία στην Ελλάδα.
Όπως και να το δούμε το ποδόσφαιρό μας είναι αυτό. Οφείλουμε όμως να δώσουμε συμμετοχές σε νέους για να δούμε το αποτέλεσμα».
Για τον ρόλο που πρέπει να έχει ο προπονητής στα μικρά τμήματα, τόνισε:
«Οι μικρές ηλικίες είναι πολύ ιδιαίτερες και χρήζουν ιδιαίτερη μεταχείριση. Βασικά πιστεύω πως η ιδανική ηλικία για ένα παιδί να έρθει σε επαφή με το συγκεκριμένο άθλημα είναι γύρω στα 8 με 9 του χρόνια.
Δυστυχώς υπάρχει ένα μεγάλο κενό στην εκπαίδευση των προπονητών πριν έρθουν σε επαφή με τα παιδιά. Έχουμε μεγάλη ευθύνη ως προπονητές στα μικρά τμήματα.
Αλλά δεν έχουμε τις κατάλληλες γνώσεις εκπαίδευσης. Φυσικά αυτό είναι εφικτό να διορθωθεί με σωστά σεμινάρια προπονητικής για μικρά τμήματα, κάτι που είναι σχεδόν ανύπαρκτο στην Ελλάδα.
Ο ρόλος που πρέπει να έχει ο προπονητής απέναντι στους παίκτες του είναι αρχικά φιλικός, αλλά και πατρικός,. Ο συνδυασμός των δύο αυτών ρόλων (του πατέρα και φίλου), νομίζω πως είναι ο καλύτερος δεσμός που μπορεί να αναπτυχθεί. Πρέπει να έχουμε ανοιχτό μυαλό ώστε το παιδί να μην μας ντρέπεται και να ανοιχτεί κι αυτό απέναντι μας.
Πρέπει να φτιάχνουμε παίκτες με προσωπικότητα και σωστή παιδεία. Μεγαλώνοντας το παιδί να έχει λόγο μέσα στα αποδυτήρια, να έρχεται σε αντιπαράθεση. Αλλωστε αυτό είναι ομάδα».
Για τον ρόλο που πρέπει να έχει ένας γονιός όταν το παιδί του αθλείται, είπε:
«Οι γονείς πρέπει να μένουν μακριά από τον αθλητισμό αλλά κοντά στο παιδί τους. Φυσικά θα στηρίξουν, θα θαυμάσουν και θα χειροκροτήσουν το παιδί τους αλλά μέχρι εκεί. Μέσα στο γήπεδο ο προπονητής είναι παράλληλα και ο γονιός.»
Το status και η συμβουλή
«Και κάτι πολύ σημαντικό που ξέχασα και αφορά περισσότερο του νεότερους γιατί έχουν ζωή μπροστά τους. Μην παρεκκλίνεται από τα πιστεύω σας και τις αρχές σας. Να θυμάστε ότι τον αντίθετο δρόμο επιλέγουν οι αδύνατοι.
Να έχετε αυτοπεποίθηση και να ακολουθείται το ένστικτό σας. Για να έρθει η ώρα να λέμε ήταν κακό παιδί και την πάτησε και όχι καλό παιδί όπως λέμε στις μέρες μας. Μπορεί να ακούγομαι ρομαντικός αλλά αν περάσουμε οι περισσότεροι σε αυτόν τον δρόμο μόνο κέρδος θα έχουμε σαν κοινωνία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.