Και το όνομα αυτού, Μπάμπης Τεννές. Επειτα από 16 χρόνια, ο «μπαρουτοκαπνισμένος» τεχνικός επιστρέφει στον πάγκο του Απόλλωνα και στα γνώριμα λημέρια της Ριζούπολης. Εχοντας φάει με το… κουτάλι τους πάγκους μέσα από μια διαδρομή 28 ετών, χαρακτηριστικό είναι το απόφθεγμά του για το επάγγελμα του προπονητή.
Ετσι όπως ακριβώς το κατέθεσε μέσω συνέντευξης του στην εφημερίδα «Εξέδρα» στις 13 Οκτωβρίου του 2010:
«Δυστυχώς, οι Ελληνες προπονητές είναι με συμβάσεις επτά ημερών, εάν δεν έχει Κύπελλο. Εάν έχει Κύπελλο, τριών ημερών. Τέτοιες συμβάσεις κάνουμε».
Εκτός από το σχόλιο του για την εμπιστοσύνη των παραγόντων στους Ελληνες προπονητές, στην ίδια συνέντευξη είχε αναφερθεί στα οφέλη και στις δυσάρεστες στιγμές του επαγγέλματος, όπως και στο άλλοτε προπονητικό του απωθημένο, που σταμάτησε να τον ενοχλεί τα τελευταία χρόνια…
Ιδού ένα ενδιαφέρον απόσπασμα της συνέντευξης:
- Μήπως πρέπει οι παράγοντες να δείξουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και στον Ελληνα προπονητή;
«Επειδή μιλάμε για το επάγγελμα που κάνω, η απάντηση μου είναι ναι. Αλλά μπορώ να το τεκμηριώσω λέγοντας πόσοι Ελληνες αναλαμβάνουν ομάδες μετά από αποτυχημένες προσπάθειες ξένων τεχνικών και τα πάνε περίφημα.
Δεν υπάρχει η εμπιστοσύνη και η υπομονή από τους παράγοντες στον Ελληνα προπονητή. Ο Ελληνας πρέπει αυτόματα να φέρει αποτέλεσμα. Εάν δεν φέρει αποτέλεσμα, δεν κάνει. Ο ξένος προπονητής παίρνει μεγαλύτερη πίστωση χρόνου, διότι δεν μας ξέρει. Ο Ελληνας μπήκε την Δευτέρα, την Κυριακή πρέπει να πάρει αποτέλεσμα…».
- Ισως για αυτό δεν έχει δημιουργηθεί μια σχολή Ελλήνων προπονητών που να έχει την δική της ταυτότητα και χαρακτηριστικά…
«Είναι δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο, διότι δεν είμαστε και ο πιο πειθαρχημένος λαός του πλανήτη. Μας αρέσει πολύ να αυτοσχεδιάζουμε και δεν υπάρχει η απαιτούμενη πειθαρχία που θα έδινε ένα στίγμα».
- Πόσο άνετα μπορεί να κοιμάται ένας προπονητής τα βράδια;
«Προσωπικά μετά από τόσα χρόνια στο χώρο, έχω περάσει τόσα πολλά, που κοιμάμαι πλέον ήσυχος τα βράδια. Είμαι συνειδητοποιημένος πως ακόμη κι αν φύγω από την ομάδα στην οποία εργάζομαι, αργά ή γρήγορα θα βρω κάτι άλλο»
- Ποια είναι τα σημαντικότερα κέρδη που έχετε αποκομίσει από την πολύχρονη διαδρομή στους πάγκους;
«Η αναγνώριση και οι οικονομικές απολαβές είναι τα δύο σημαντικότερα κέρδη. Από εκεί και πέρα, τα συναισθήματα χαράς και ικανοποίησης για αυτό που κάνεις έπειτα από επιτυχίες. Είναι φοβερό συναίσθημα η προσπάθεια η δική σου και των παικτών να δίνει χαρά σε 5 -6 χιλιάδες κόσμο που μαζεύουμε συνήθως στην Κέρκυρα. Φανταστείτε τι γίνεται σε άλλες ομάδες, με πολύ περισσότερο κόσμο».
- Θα παροτρύνατε κάποιον που θα ήθελε να ασχοληθεί με την προπονητική να το κάνει;
«Αφού πρώτα τον έβαζα να κάνει εξέταση στομάχου, τεστ κόπωσης και καρδιογραφήματα. Εφόσον όλα αυτά βγαίνανε θετικά, θα τον έστελνα και σε έναν ψυχολόγο να διαβάσει τον χαρακτήρα του και το πώς θα λειτουργούσε ύστερα από μια μεγάλη νίκη ή αποτυχία. Εάν λειτουργούσε φυσιολογικά θα υπέγραφα και με τα δύο χέρια να πάει»
- Εχετε σκεφτεί μετά από ένα άσχημο αποτέλεσμα να τα παρατήσετε όλα και να εγκαταλείψετε την προπονητική;
«Πολλές φορές. Εχει τύχει να με περιμένουν έξω από γήπεδο για ξύλο. Εχει τύχει να με αποδοκιμάζουν πέντε – δέκα χιλιάδες κόσμος, όπως βέβαια και το αντίθετο. Να με αποθεώνουνε .Οταν πραγματικά σου συμβαίνει αυτό και σε βρίζουνε, λες μέσα σου ‘ ΄καλά ρε τι κάνω;΄
Και βέβαια όταν στις αποδοκιμασίες προστίθενται ύβρεις για την μάνα, για την γυναίκα σου, εκεί είναι που απογοητεύεσαι ακόμη περισσότερο. Συνήθως όμως αυτό κρατάει 24 ώρες. Την επόμενη ημέρα όλα έχουν σβηστεί».
- Υπάρχει κάποιο προπονητική απωθημένο το οποίο κυνηγάτε και θέλετε να εκπληρώσετε;
«Παλιότερα θεωρούσα ότι θα μπορούσα να έχω αναλάβει μια μεγάλη ελληνική ομάδα. Το πίστευα μέχρι και πριν 4-5 χρόνια . Όταν έκανα το βήμα στον Αρη, ένιωθα ότι ήμουνα κοντά στο επόμενο μεγάλο βήμα της καριέρας μου. Με τον καιρό όμως μου πέρασε.
Μια χαρά είμαι και στις μικρότερες ομάδας. Είμαι ένας από τους λίγους προπονητές που έχουν περάσει από όλες τις κατηγορίες. Είχα μια φυσιολογική ροή όλα αυτά τα χρόνια στην καριέρα μου. Πίστευα ότι η φυσιολογική ροή θα φτάσει και στην κορυφή. Εγώ έμενα στην μέση του βουνού…».
- Χρειάζονται και άλλα πράγματα για να φτάσει κανείς στην κορυφή;
«Δεν μπήκα ποτέ σε αυτή την διαδικασία. Δεν είμαι από τους δημοσιογραφικούς τύπους, αντίθετα πιστεύω ότι είμαι από την άλλη πλευρά. Οπως και ένας παίκτης για να παίξει μπάλα σε μεγάλη ομάδα χρειάζεται και τύχη. Ισως εγώ δεν είχα την τύχη με το μέρος μου»
- Εχει ημερομηνία λήξης η προπονητική;
«Νομίζω ότι θα πρέπει να είχε βρεθεί μια άλλη δραστηριότητα που να με έκανε να σκεφτώ κάτι διαφορετικό. Από την στιγμή που δεν βρέθηκε, όσο αντέχω, θα δουλεύω».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.